தேஜஸ்

அனேகமாக எல்லோரும்

இடித்து முட்டி

தள்ளிக் கொண்டிருந்தார்கள்..

எவரிடமும் பொறுமை இல்லை..

'வரிசையில் போகலாமே' என்று

இரைச்சலுடன்

இன்னும் சிலர்

முன்னேற பார்த்தார்கள்..

சிலர் கரங்களில்

சிபார்சுக் கடிதங்கள் கூட !

உடல் உபாதைகள் சொல்லி

சிலர் வழி கேட்டார்கள்..

நெரிசலான அந்த பாதையில்

நசுக்குண்டு நின்றாலும்

யாரும் விட்டு தருவதாய் இல்லை..

பார்த்த உடன் என்ன கேட்பது என்று

மனசுக்குள் பிரார்த்தனை மூட்டைகள் ..

வியர்த்துக் கொட்டியதில்

குளிர் வசதிக்கு உள்ளூர

மனசின் ஏக்கம்..

குழந்தைகள் உள்ளே செல்ல மறுத்து

அடம் பிடித்தார்கள்..

'சனியனே .. இங்கேயே நில்லு பத்திரமா'

விட்டு செல்லும்போது

தாடி வைத்த அந்தப் பெரியவர் சொன்னார்..

'கவலைப் படாம போங்க .. நான் பார்த்துக்கறேன்..'

குழந்தைகள் கேட்ட எல்லாமும்

விரல் சொடுக்கில்

வரவழைத்துக் கொடுத்தவரின்

கண்களில் காருண்யம்..

இருட்டில் தீப ஒளியில் பார்த்துத்

திரும்பியவர்களிடம் முனகல்..

'விக்கிரகத்துல பழைய தேஜஸ் இல்லியே '