விடிவு

வவ்வால்களின் சிறகடிப்பில்

மிரண்டு கிடந்த நேரம்.

என்றோ நிகழ்ந்த பூஜைகளின்

அடையாளம் மட்டும் மிச்சமாய்..

கருவறைத் தெய்வம்

பேசும் துணையற்று ..

மதில் சுவர் இடிந்து

உட்பிரகாரம் சிதைந்து

செடிகள், மரங்கள் என

ஊடுருவிய இயற்கை ..

அவ்வப்போது வந்து போகிற

பாம்பும்..

வாசலில் விழுந்து கிடக்கிற

ஒற்றைக் கல்லில்

சுமையிறக்கி ஆசுவாசம் கொண்டு

வியர்வை கொப்பளிக்கும்

அவனோ..அவளோ..

சொல்லித்தான் செல்கிறார்கள்..தினமும்.

' இப்படியே இருக்க மாட்ட..

என்னிக்காச்சும் விடிவு வரும் ..

உனக்கும் எனக்கும்.'