சிரிப்பு

அது ஒன்றுமே இல்லாத விஷயம். எனக்கும் சற்று கோரோஜனைக்குரல்.
(புரியாதவர்களுக்காக இந்த விளக்கம். குழந்தைக்கு நாட்டு மருந்து கடையில் கோரோஜனைஎன்கிற மருந்தை வாங்கி தேனில் குழைத்து கொடுப்பார்கள். பேச்சு வந்ததும் குரல் கணீரென்று இருக்க )
என் முகம் கடுகடுவென்று இருக்க.. வந்தவரும் அதே பாதிப்பில் சற்று சவுண்ட்விட சூழலின் அமைதி குலைந்து சுற்றி நின்றவர்கள் எங்களை வேடிக்கை பார்த்தார்கள்.
வந்தவர் போய் விட்டார். என் சகா அருகில் வந்து 'தண்ணி குடி' என்றான்.
'நீயே பாரேன்' என்று ஏதோ சொல்ல முனைந்தபோது என்னைத் தடுத்தான்.
'முதல்ல தண்ணி குடி'
குடித்தேன்.
'அவருக்கு பதிலா என்னை நினைச்சுக்க.. நாதான் அந்த ஆளுன்னு.. இப்படித்தான் பேசி இருப்பியா'
மாட்டேன்.
'சரி. அதுதான் போகட்டும். ஏன் உன் குரல் இப்படி மைக்கை முழுங்கின மாதிரி உச்ச ஸ்தாயில இருக்கு.. உன் மறுப்பை சொல்ல வரும் போது ?'
வாஸ்தவம்தான்.
'ஒரு சிரிப்போட அவர் கேட்டதுல இருக்கிற சங்கடத்தை சொல்லி இருந்தா வேறு வழி ரெண்டு பேரும் யோசிச்சு இருக்கலாமே'
அட.. ஆமா..
'இப்ப நிதானமாயிட்டியா '
'ம்'
'அவர்ட்ட போ .. படியேறி போ.. லிப்ட் வேணாம்.. சொல்லு .. ஆனா ஒரு சிரிப்போட.. நேச்சுரலா..புரியுதா '
அவர் என்னைப் பார்த்ததும் முதலில் மிரண்டு போனார். துரத்தி வந்து சண்டை போடுகிறேன் என்று.
நிஜமாகவே நட்புடன் சிரித்தேன்.
'சாரி பாலா.. ' என்றேன் அவர் கையைப் பிடித்து.
பக்கத்தில் ஒரு இருக்கையை இழுத்துப் போட்டு அமர்ந்தேன். அவர் கேட்டதில் இருந்த சிரமங்களை சொன்னேன்.
இப்போது என் குரலில் தணிவு. கூடவே ஒரு நட்பின் புன்னகை.
என்ன அதிசயம். அவர் மேலாளர் அவரிடம் இதை சொன்னபோது , நான் என்னென்ன காரணங்களால் தருவது சிரமம் என்றேனோ அதையேதான் சொல்லி இருக்கிறார் . ஆனால் மேலாளர் வற்புறுத்தவே வேறு வழியின்றி என்னிடம் வந்திருக்கிறார்.
இரண்டு பேரும் வேறு வகையில் கொஞ்சம் கஷ்டப் பட்டு அந்த வேலையை முடித்தது தனிக்கதை .
சின்னதாய் ஒரு சிரிப்பு மட்டும் கூடவே இருந்தால்.. எத்தனை விஷயங்கள்
சுலபமாகி விடுகின்றன..
இந்தக் குழந்தையின் சிரிப்பைப் போல !!!!