என் உடல் மீது உன் தேடல்கள்

முகம் மட்டுமே என்

அடையாளம்உன்னிடம் என்று

பல நாட்களாய் நினைத்திருந்தேன்.

என் கண்களை மட்டுமே

நீ பார்க்கிறாய் பேசும்போது

என்று நம்பினேன்.

உன்னருகில் நான் இருக்கையில்

இரு கை குவிப்பில்

பாதுகாப்பு கவசம்

எப்போதும் இருப்பதாய் உணர்ந்தேன்.

புலனாகாத எதிரிகள்

உன் அருகாமையில் நான் என்பதால்

விலகி ஓடிப் போவதாய்

என்னுள் கர்வம்.

என்னை ஏசிய அண்ணன்,

தம்பிகளிடம் குரல் உயர்த்திச் சொன்னேன்.

'ஒரு உண்மையானஆண்மகனைஎன்னுலகம் கண்டு விட்டது'

அப்பாவின் கோபம் பாதித்த அம்மா கூட

என்னை அதிசயமாய்ப் பார்த்தாள்.

தனக்குக் கிட்டாத ஒன்று

எனக்கு வாய்த்து விட்டதான பொறாமையுடன்.

ஆனால் என் நண்பா..

எப்போதிலிருந்து உன் முகமூடியைக் கழற்றி வைத்தாய்..

இப்போதெல்லாம் தெரிகிறதே, உன் பார்வையில்..

என் உடல் மீது உன் தேடல்கள்!