காதல் வெல்லட்டும்

தன் கண்ணீரைக் காணக்கூடாது என்று

மழையில் அழுவதாய்

ஒரு சிரிப்புக் கலைஞன் சொன்னான் ..

என் அழுகையை நீ பார்க்கக் கூடாது என்று

இப்போதெல்லாம் வானம் பார்க்கிறேன்..

பன்னிரண்டு மாதங்களும்

மழை பொழிந்தால்தான்

அது சாத்தியம் என்று

புத்தி சொல்கிறது..

காதலில் அழாதவர் யார் என்றும்

அதுவே கேட்கிறது..

கடற்கரை மணலில்

சிரித்துக் கொண்டிருக்கும் ஜோடிகளைப்

பார்க்கும் போதெல்லாம் ஏன்

என் மனம்துவள்கிறது..

உன் சிரிப்பைப் பார்த்துத்தான்

உன் மீதான

என் காதல் உதயமானது..

இன்றோ முகந்திருப்பிப் போகும் உன்னால்

என் சிரிப்பே தொலைந்து போனது..

பரிவுக்கும் பிரிவுக்கும்

ஒரு எழுத்துதான் பெண்ணேவித்தியாசம்..

கனவுகளைக் கொடுத்தாய் அப்போது

காதலின் ஜாடை காட்டி..

நினைவுகளைக் கலைக்கிறாய் இன்று

நேரில் வராமல்..

நேசிக்க மட்டுமே கற்றுக் கொண்டிருந்த என்

மனசுக்கு சோகத்தைக் கற்றுக் கொடுத்தது போதும்..

நம் காதலும் காலத்தை வெல்லட்டும்..

அன்பை அங்கீகரிக்க வா...