இப்படியும்..

”துலா ஸ்நானம் ரொம்ப நல்லது.. “

ராஜகோபுரம் வழியே நடத்தியே அழைத்துக் கொண்டு போனார் ராஜப்பா.

கூடவே பிருந்தா, அவள் மகள் ராஜ்யஸ்ரீ, மகன் ராஜேஷ்.

“தாத்தா இப்பவும் ஸ்பீடா நடக்கிறார்”

“அப்பல்லாம் தாத்தா வெளியே கிளம்பினா நானும் பாட்டியும் அரை கிமீ தள்ளி நடந்து வருவோம். அவ்வளவு ஸ்பீடு.. “ பிருந்தா சிரித்தாள்.

“இது திருமஞ்சன வாய்க்கால்.. அந்த காலத்துல இங்கேர்ந்தே பெருமாளுக்கு அபிஷேகத்துக்கு தீர்த்தம் கொண்டு போவாங்க. அவ்வளவு சுத்தமா இருக்கும். இப்ப பாரு”

கூவத்துக்கு நிகராய் ஒரு சாக்கடையைக் காட்டினார்.

“நீங்க ஸ்ரீரஙகம் வந்து ரொம்ப நாளாச்சுல்லப்பா”

பிருந்தா கேட்டாள்.

“ம்ம்.”

“ஏம்பா. உங்களுக்கு மறுபடி வரத் தோணல”

”உங்கம்மா போனதும் எனக்கு இங்கே இருக்க மனசில்லம்மா”

“ஆனா அம்மாக்கு இந்த ஊர்தான் ரொம்பப் பிடிக்கும்பா”

“ம்ம்”

“அம்மாவோட ரிலேஷன் யாரும் இங்கே இல்லியா இப்போ”

“இருப்பாங்க.. எனக்குத்தான் இப்ப யாரோடவும் டச் இல்லியே”

“எப்படிப்பா.. இப்படி சட்டுனு உதறிட்டீங்க”

பிருந்தா ஆச்சர்யமாய் பார்த்தாள்.

ராஜப்பா பதில் பேசவில்லை. ஸ்ரீரங்கம் பற்றி பேச்செடுத்தாலே மௌனமாகி விடுகிறார்.

அவர் மனசில் ஏதோ சொல்ல முடியாத ரகசியம் இருக்கிறதா..

பிருந்தாவுக்குள் குழப்பம்.

அம்மாமண்டபம் வரை நடந்தே வந்து விட்டார்கள். தெருவில் தான் எத்த்னை டிராபிக் நெரிசல். ‘பார்த்து.. பார்த்து’ என்று பதற வேண்டியிருந்தது.

திருடர்கள் ஜாக்கிரதை என்கிற பெரிய போர்டு . ராஜேஷ் படித்துக் காட்டி ‘சரியா அம்மா’ என்றான்.

” ஹை. தமிழ் நல்லா படிக்கிற.. “ என்று ராஜ்யஸ்ரீ கேலி செய்தாள்.

”ஆடி பதினெட்டுக்கு ரெங்கநாதர் இங்கே வருவார்”

"இப்படியே குளிங்கோ.. ரொம்ப போக வேணாம்”

“குளிர்றது தாத்தா”

சொன்னாலும் இருவரும் காவிரியில் இறங்கி குளிப்பதில் கும்மாளம் போட்டனர்.

பிருந்தாவும் குளித்து விட்டு வந்தாள்.

ராஜப்பா குளித்து விட்டு மேலே வரும் போது ஒரு பெரியவர் கொஞ்சம் தடுமாறி கீழே வழுக்கி விழப் போனார்.

“பார்த்து.. “

ராஜப்பா அவரைப் பிடித்து நிறுத்திவிட்டார்.

அப்புறம்தான் அவரை யாரென்று பார்த்தார்.

“நீயா”

“ராஜப்பாவா”

சட்டென்று கையை உதறினார்.

“வா பிருந்தா.. பசங்களா வாங்கோ.. சீக்கிரம்”

“ராஜப்பா.. நில்லுடா .. என்னை மன்னிச்சேன்னு சொல்லுடா”

அந்தப் பெரியவர் பின்னாலேயே ஓடிவந்தார். பிருந்தா சங்கடப்பட்டாள்.

“அவனை நிற்கச் சொல்லும்மா”

ராஜப்பா வேகமாக நடக்க பின்னாலேயே குழந்தைகளும் ஓடின.

“மன்னிச்சுக்குங்கோ.. அவர் ஏதோ வருத்ததுல போறார்..”

“ஆமாம்மா.. உங்க அம்மாவை பெண் பார்த்து வேண்டாம்னு சொன்ன பாவி நான். அது மட்டுமில்ல.. எங்க வீட்டுல அவளைப் பத்தி மட்டமா இவளுக்கெல்லாம் கல்யாணமே நடக்காதுன்னு பேசிட்டாஙக.. அப்புறம் உங்கப்பா அவளைபெண் பார்த்து கல்யாணம் பண்ணிட்டார்.. ஒரு நாள் கோவில்ல என்னைப் பார்த்து அவ முகம் மாறினதைப் பார்த்து ராஜப்பா விசாரிச்சுருக்கான். அப்பதான் அவனுக்கு என்னைப் பத்திச் சொல்லி அழுதுருக்கா. “

பிருந்தா நம்ப முடியாத அதிர்ச்சியில் அவரைப் பார்த்தாள்.

“சொன்னா வேடிக்கையாத்தாம்மா இருக்கும். ஆனா நெஜம்மா. அன்னிக்கு அவனுக்கு என்னைப் பிடிக்காம போச்சு.. அவ மனசை ரணம் பண்னவன்னு என் மேல கோபம்.. அதுக்கப்புறம் உங்கப்பா அம்மா நல்லாத்தான் வாழ்ந்தாங்க. எத்தனை வருஷம் ஆனாலும் என் மேல உள்ள கோபம் அவனுக்கு போகல்ன்னு புரியுது.. “

பிருந்தா அவரைப் பரிதாப உணர்ச்சி மேலிடப் பார்த்தாள்.

“ வரேம்மா.. அவன் கிட்ட நான் மன்னிப்பு கேட்டேன்னு சொல்லு”

வீட்டுக்குள் வந்ததும் அப்பாவிடம் பிருந்தா கேட்டாள்.

“அவர் தப்பே பண்ணியிருக்கட்டும்.. ஆனா அவர் வேண்டாம்னு சொன்னதால தானே எங்கம்மா உங்களுக்குக் கிடைச்சாங்க.. அதுக்காவாவது அவர் மேல உள்ள கோபத்தை விட்டுரலாமேப்பா”

ராஜப்பா பதில் பேசவில்லை.

(இந்த நிகழ்ச்சியை ஒருவர் குமுறலோடு சொன்னதை கதையாக்கி விட்டேன்.. வாழ்க்கை என்பது எத்தனை வேடிக்கை காட்டுகிறது..)